oporowy
Encyklopedia PWN
stanowisko archeol. w środkowej Grecji, w pobliżu m. Wolos.
zdolność smaru do tworzenia na powierzchniach ciał stałych warstw trwale do nich przylegających, powodujących zmniejszenie oporów tarcia.
procesy zachodzące między powierzchniami trącymi ciał stałych, spowodowane wprowadzeniem środków smarnych; także czynność wprowadzania środków smarnych między trące powierzchnie.
dział technologii obejmujący procesy łączenia metali i stopów oraz tworzyw sztucznych w wyniku skoncentrowanego doprowadzenia ciepła do miejsca, gdzie ma powstać złącze, i wytworzenie spoiny, zgrzeiny lub lutowiny.
substancja składająca się z 2 lub więcej pierwiastków chemicznych, z których co najmniej 1, ale występujący w przeważającej ilości, jest metalem;
