oporowy
Encyklopedia PWN
opór czołowy, siła oporu,
termin stosowany na określenie oporu aerodynamicznego i oporu hydrodynamicznego;
opór elektryczny, oporność elektryczna,
wielkość charakteryzująca przewodnik (gałąź obwodu elektrycznego).
urządzenie przem. przeznaczone do nagrzewania różnych materiałów (wsadu) do temperatury, w której zachodzą w nich odpowiednie przemiany fiz. lub reakcje chem. przewidziane w danym procesie wytwarzania lub obróbki.
car rosyjski, cesarz (imperator) Rosji.
platyna, Pt, platinum,
pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 78;
dział kryminalistyki zajmujący się badaniem linii papilarnych na palcach i powierzchni oporowej stóp w celu ustalenia tożsamości.
