piec przemysłowy

piec przemysłowy,

urządzenie przem. przeznaczone do nagrzewania różnych materiałów (wsadu) do temperatury, w której zachodzą w nich odpowiednie przemiany fiz. lub reakcje chem. przewidziane w danym procesie wytwarzania lub obróbki.

Urządzenie przem. z komorą grzewczą, gdzie wsad nagrzewa się do temperatury, w której zachodzą w nim odpowiednie przemiany fiz. lub reakcje chem. przewidziane w danym procesie wytwarzania lub obróbki. Wsadem nazywa się materiały ładowane do p. w celu wytopu (np. do wytopu surówki — rudy żelaza, topniki i koks, ładowane do wielkiego pieca), nagrzania (np. przed walcowaniem na gorąco albo kuciem) lub obróbki cieplnej. Zależnie od przeznaczenia rozróżnia się p. hutnicze, odlewnicze, p. do obróbki cieplnej (np. hartownicze, do wyżarzania, do azotowania), p. szklarskie, p. do wypalania ceramiki. P. mogą pracować w sposób okresowy (p. do pracy okresowej) lub ciągły (p. do pracy ciągłej). P. klasyfikuje się wg różnych kryteriów; zależnie od rodzaju źródła ciepła rozróżnia się p.: paliwowe, elektr. (źródłem ciepła jest w nich energia elektr.; p.: oporowe, indukcyjne, łukowe, elektrodowe, elektronowe, plazmowe) oraz takie, w których źródłem ciepła są egzotermiczne reakcje chem. zachodzące między składnikami wsadu (np. konwertor). Do innych kryteriów, wg których dokonuje się klasyfikacji p., należą: sposób przenoszenia ciepła — rozróżnia się p. z nagrzewaniem bezpośrednim, np. p. łukowy, i pośrednim, np. p. tyglowy (ciepło jest przenoszone przez materiał tygla); środowisko, w jakim znajduje się wsad — rozróżnia się p. z atmosferą zwykłą, utleniającą, redukującą, obojętną, nawęglającą itp., oraz p. próżniowy, p. kąpielowy; konstrukcja p. — p. komorowy, wannowy, szybowy, tunelowy, karuzelowy, wielki piec, p. martenowski (martenowski proces); sposób przenoszenia wsadu — p. przenośnikowy, wózkowy; wreszcie element p., w którym odbywa się grzanie wsadu — piec dzwonowy, muflowy, tyglowy.