palnik

palnik,

urządzenie do wytwarzania płomienia lub strumienia plazmy o wysokiej temperaturze;

w technice używany m.in. w paleniskach kotłów i pieców przem. oraz do hartowania powierzchniowego, spawania, napawania, natryskiwania gazowego lub lutowania (np. p. acetylenowo-tlenowe, p. acetylenowo-powietrzne), do cięcia i żłobienia tlenem (cięcie termiczne; p. acetylenowo-tlenowe), podgrzewania przy obróbce cieplnej, pracach laboratoryjnych (np. p. Bunsena), a palnik plazmowy także do spawania, cięcia lub natryskiwania strumieniem plazmy o wysokiej temperaturze. P. paliwowe dzieli się na: gazowe (acetylenowo-tlenowe, acetylenowo-powietrzne, propanowo-tlenowe, na gaz miejski), ciekłe (stosowane wyłącznie w piecach; na olej opałowy, ropę naftową i in.) oraz na pył węglowy. Szczególnym rodzajem p. jest tzw. p. Arganda stosowany w lampach olejowych, naftowych i gazowych; w p. tym knot był zwinięty w rurkę (od dołu wchodziło powietrze), a górną część knota osłaniało szkiełko lampy.