konwertor

konwertor

[ang. < łac.],

hutn. zbiornik z blachy stalowej, wyłożony materiałem ogniotrwałym, służący do przeprowadzania procesu utleniania (w wysokich temperaturach) domieszek w ciekłym wsadzie metalowym przez przedmuchiwanie go powietrzem lub wdmuchiwanie tlenu (albo przedmuchiwanie tlenem);

zależnie od zastosowania rozróżnia się k.: stosowane w hutnictwie żelaza (dawniej k. Bessemera, k. Thomasa, obecnie k. tlenowy; konwertorowy proces) i w hutach miedzi (do otrzymywania miedzi z kamienia miedziowego); zależnie od sposobu doprowadzania czynnika utleniającego rozróżnia się k. z dmuchem dolnym (np. k. Bessemera, k. Thomasa), górnym (np. k. tlenowy) oraz z dmuchem kombinowanym. Pierwszy konwertor, zastosowany do wytopu stali, został wynaleziony 1856 przez bryt. inż. H. Bessemera.

Konwertor Bessemera