opór czołowy, siła oporu,
termin stosowany na określenie oporu aerodynamicznego i oporu hydrodynamicznego;
opór czołowy
Encyklopedia PWN
Na opór czołowy składa się opór tarcia, związany z warstwą przyścienną, opór ciśnieniowy (opór kształtu), uwarunkowany zaburzeniem przepływu w wyniku obecności ciała (m.in. wystąpieniem wirów za poruszającym się ciałem) oraz opór falowy związany z tworzeniem się fali uderzeniowej w opływie naddźwiękowym, a także fal powierzchniowych w przypadku ciał poruszających się na granicy 2 ośr. (np. wody i powietrza, jak statek). Mały opór czołowy stawiają ciała o kształcie opływowym (np. o profilu aerodynamicznym), a duży — ciała o kształcie oporowym (np. łopatki wirnika silnika wiatrowego).
