opisowy
Encyklopedia PWN
dział demografii badający stan i strukturę populacji z punktu widzenia cech objętych badaniem oraz ruch tych populacji.
dyscyplina nauk. zajmująca się badaniem faktów moralnych jako czystych faktów społ.-kulturowych (socjologia i historia moralności), przeżyć (psychologia moralności), faktów językowo-komunik. (semantyka moralności).
nauki, które w zgodzie z przyjętymi kryteriami prawdziwości ustalają, opisują i wyjaśniają konkretne zjawiska i procesy zachodzące w określonym miejscu i czasie (np. historia).
etyka
termin użyty w IV w. p.n.e. przez Arystotelesa w tytule dzieła Etyka nikomachejska na oznaczenie opisowo-krytycznego studium tego, co dotyczy etosu jako ludzkiego charakteru, obyczaju, tj. utrwalonego sposobu zachowania się w środowisku życia, zamieszkania;
[gr. tá ēthiká ‘traktat o obyczajach’ < ḗthos ‘obyczaj’, ‘charakter’],
zbiór ogólnych przekonań dotyczących natury świata, człowieka i społeczeństwa, miejsca człowieka w świecie, sensu jego życia oraz wynikających z tego wartościowań i ideałów wyznaczających postawy życiowe ludzi i sposób ich postępowania;
