odwoławczym
Encyklopedia PWN
zwykły środek odwoławczy od postanowień i zarządzeń wydawanych w postępowaniu sądowym (cywilnym, adm. i karnym);
apelacja
środek odwoławczy od wyroku sądu I instancji.
[łac. appellatio ‘odwołanie się’],
Europejska konwencja praw człowieka, ang. European Convention on Human Rights, właśc. Konwencja o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności, ang. Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms,
umowa międzynar. o charakterze regionalnym, dotycząca ochrony praw człowieka, podpisana 4 XI 1950 w Rzymie przez państwa należące do Rady Europy (weszła w życie 3 IX 1953, uzupełniona przez 12 protokołów dodatkowych, ostatni 2000); część protokołów (2, 3, 5, 8, 10 i 11) została wpisana do konwencji, protokół 9 przestał obowiązywać.
organ quasi-sądowy w Polsce, powołany gł. do orzekania o przyczynach wypadków mor., zgodnie z konwencją z 1974 o bezpieczeństwie życia na morzu (konwencja SOLAS), uzupełnioną protokołem z 1978 dotyczącym bezpieczeństwa zbiornikowców;
w Królestwie Polskim od 1869 Izba Skarbowa była organem państwowym zarządzającym sprawami skarbowymi w obrębie guberni;
kodeks
prawo akt normatywny, współcześnie wydawany z reguły w formie ustawy, stanowiący zbiór zasadniczych przepisów regulujących wyodrębnione dziedziny stosunków społecznych;
[łac. codex ‘księga’, ‘spis’],
