odlewanie
Encyklopedia PWN
stopy drukarskie, stopy typograficzne,
stopy ołowiu z antymonem (11–28%) i cyną (1,8–12%);
archeol. Według klasycznego podziału pradziejów, mającego źródła w XIX-wiecznej koncepcji duńskiego badacza Ch. Thomsena, epoka następująca po epoce kamienia a poprzedzająca epokę żelaza.
ceramika
nieorganiczne i niemetaliczne materiały otrzymywane w wyniku procesu ceramicznego; także technologia wytwarzania takich materiałów oraz nauka obejmująca badania dotyczące ich otrzymywania, właściwości i zastosowania.
[gr. kéramos ‘ziemia’, ‘glina’; kerameoús ‘wykonany z gliny’],
artystyczne ukształtowane i zdobione wyroby garncarskie, fajansowe, kamionkowe i porcelanowe.
czcionka, dawniej trzcionka, krotło,
rodzaj materiału zecerskiego przeznaczonego do ręcznego składania tekstów;
instrument muz. z grupy idiofonów, odlewany z brązu, spiżu, złota, srebra (metalofony), albo wykonany z porcelany lub szkła, w postaci czaszy o różnej wielkości i różnym kształcie, najczęściej kielichowatym.
