stopy drukarskie, stopy typograficzne,
stopy ołowiu z antymonem (11–28%) i cyną (1,8–12%);
stopy drukarskie
Encyklopedia PWN
są stopami odlewniczymi stosowanymi w poligrafii do odlewania materiału zecerskiego lub stereotypów; skład stopów drukarskich jest tak dobierany, aby zapewnić mu dobre właściwości odlewnicze, temperaturę topnienia odpowiednią dla danego sposobu odlewania oraz odporność mech. na działanie obciążeń występujących podczas drukowania. Stop ołowiu i cyny był stosowany już 1440–50 przez J. Gutenberga do odlewania czcionek, antymon zaczęto dodawać do stopów drukarskich na przeł. XV i XVI w.; obecnie s.d. są rzadko stosowane ze względu na wprowadzenie składu komputerowego (skład), który zastąpił dawne techniki składu czcionkowego.
