odbiorcza
Encyklopedia PWN
system radiotelefonii, w którym cały obsługiwany obszar (obejmujący kraj, kilka krajów lub kontynentów) jest podzielony na sąsiadujące ze sobą mniejsze obszary, zw. komórkami.
amplituner
część składowa odbiorczego urządzenia radiowego zawierająca w jednej obudowie tuner radiowy i wzmacniacz akustyczny.
[ang.],
urządzenie nadawczo-odbiorcze stanowiące układ przetworników elektroakustycznych do wytwarzania i odbioru sygnałów akustycznych pod wodą.
dział współcz. astronomii poświęcony badaniu promieniowania elektromagnetycznego ciał niebieskich w zakresie fal dł. od ok. 1 µm do ok. 1000 µm (1 mm).
Bluetooth
międzynar. norma określająca technikę przesyłania sygnałów cyfrowych na małe odległości (najczęściej do 10 m, niekiedy do 100 m), za pomocą fal radiowych o częst. ok. 2,4 GHz, z szybkością do 760 kbit/s;
[blu: tu:ŧ; ang.],
bodziec, podnieta,
fizjol. zmiana środowiska zewnętrznego lub wewnętrznego organizmu, prowadząca do pobudzenia swoistego narządu odbiorczego — receptora;
