odbiorcza
Encyklopedia PWN
dział telekomunikacji obejmujący przekazywanie wiadomości w postaci nieruchomych obrazów (np.: pisma, rysunków, fotografii, map, schematów) pomiędzy 2 odległymi aparatami symilograficznymi, za pośrednictwem łącza telekomunikacyjnego.
telewizja
dział telekomunikacji zajmujący się przetwarzaniem obrazów scen ruchomych (z natury lub uprzednio zarejestrowanych na taśmie magnet.) na sygnały elektr., tzw. sygnały wizyjne, ich przesyłaniem łączami telekomunik. oraz odtwarzaniem w miejscu odbioru;
[gr. tḗle ‘daleko’, łac. visio ‘widzenie’],
leśn. narzędzie w kształcie młotka służące do odbijania znaków (cech) na drewnie okrągłym i pniakach po ściętych drzewach (cechowanie drewna);
telekom. rodzaj aparatu telegraficznego drukującego, o działaniu arytmicznym (systemu start–stop);
światłoszczelny pojemnik pozwalający na zakładanie znajdującego się w nim materiału światłoczułego do aparatu fot. w świetle dziennym;
urządzenie teletransmisyjne, umożliwiające wykorzystanie toru telekomunikacyjnego do jednoczesnego przesyłania wielu sygnałów (tzw. transmisji wielokrotnej; multipleksacja), rodzaj multipleksera;
