obiektywna
Encyklopedia PWN
psychologia
współcześnie, w najszerszym rozumieniu — nauka zajmująca się ludzkimi czynnościami lub zachowaniami, które składają się zarówno z subiektywnych procesów umysłowych, jak i z zewnętrznych, obiektywnych i fizycznych reakcji;
[gr. psychḗ ‘dusza’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
behawioryzm
kierunek w psychologii, który powstał na początku XX w. i stanowił aż do połowy lat 70. jeden z podstawowych paradygmatów tzw. psychologii akademickiej; zwanej też teorią zachowania, teorią bodźca–reakcji lub teorią s–r (ang. stimulus–reaction).
[ang. behaviour ‘zachowanie się’],
brytyjski filozof, historyk idei i teoretyk polityki.
prawnik fr.; specjalista w dziedzinie teorii państwa i prawa, prawa konstytucyjnego i administracyjnego;
eudajmonizm
filoz. pogląd etyczny, wg którego szczęście jest najwyższym dobrem i ostatecznym celem człowieka.
[gr. eudaimōn ‘szczęśliwy’],
fenomenologia społeczna, zw. też socjologią fenomenologiczną,
socjol. kierunek socjologiczny koncentrujący uwagę na badaniu świadomości i odrzucający pogląd o obiektywnym charakterze rzeczywistości społecznej, którą należy traktować jako wytwór myślenia i działania uczestniczących w niej ludzi;
