fenomenologia społeczna, zw. też socjologią fenomenologiczną,
socjol. kierunek socjologiczny koncentrujący uwagę na badaniu świadomości i odrzucający pogląd o obiektywnym charakterze rzeczywistości społecznej, którą należy traktować jako wytwór myślenia i działania uczestniczących w niej ludzi;
fenomenologia społeczna
Encyklopedia PWN
twórcą dominującej obecnie wersji fenomenologii społecznej jest A. Schütz, który, nawiązując jednocześnie do E. Husserla, M. Webera i interakcjonizmu symbolicznego, stworzył swoistą odmianę socjologii humanistycznej; głównym przedmiotem zainteresowania fenomenologii społecznej uczynił myślenie potoczne, ponieważ uważał, że rzeczywistość społeczna nie tylko jest dana badaczowi wyłącznie za jego pośrednictwem, ale jest w pewnym sensie wytworem tego myślenia; jest „konstruowana” przez ludzi, którzy w niej uczestniczą; nie ma charakteru ani obiektywnego, ani subiektywnego, jest intersubiektywna — narzucająca się jednostkom, ale zarazem przez nie tworzona; fenomenologia społeczna jest silnie związana z filozofią i rzadko bywa stosowana w socjologii empirycznej; odegrała pewną rolę jako narzędzie krytyki pozytywizmu i naturalizmu w socjologii.
