etnometodologia
kierunek socjologii współcz. zapoczątkowany w latach 60. XX w. przez H. Garfinkela (Studia z etnometodologii 1967, wyd. pol. 2007).
[gr. éthnos ‘lud’, ‘plemię’, ‘naród’, méthodos ‘badanie’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
etnometodologia
Encyklopedia PWN
Gł. przedmiotem zainteresowania etnometodologii są metody, jakimi w życiu codziennym posługują się ludzie, żeby skutecznie porozumiewać się ze sobą i bezkolizyjnie układać wzajemne stosunki; zwolennicy etnometodologii odnoszą się krytycznie do całej socjologii tradycyjnej i odrzucają jej zasadniczą problematykę; przeciwstawiają jej własny program, a zwłaszcza praktykę drobiazgowych badań mikrosocjol. prowadzonych w celu ujawnienia praktycznych, milcząco przyjętych reguł, jakimi ludzie się kierują, radząc sobie z sytuacjami życia codziennego.
