nasycenia
Encyklopedia PWN
formica
nazwa handl. laminatów termoutwardzalnych;
[fo:rmạıkə; ang.],
przetwornik elektromagnetyczny przeznaczony do przetwarzania sygnałów elektr. w zmiany pola magnet. w celu zapisania sygnałów na nośniku magnet. (g.m. zapisująca) lub odwrotnie — zmian pola magnet. w sygnały elektr. podczas odczytywania zapisu z nośnika magnet. (g.m. odczytująca), a także do namagnesowania nośnika w celu skasowania istniejącego na nim zapisu (g.m. kasująca);
część inżynierii materiałowej dotycząca kształtowania warstwy wierzchniej materiału w celu nadania jej specyficznych właściwości, gł. antykorozyjnych, trybologicznych, mech. lub dekoracyjnych, a także fiz. (np. warstwy antyrefleksyjne lub zwiększające pochłanianie ciepła).
pisarz irlandzki, tworzący w języku angielskim, jeden z najwybitniejszych twórców nowoczesnej prozy.
włók. przygotowanie nitek osnowy do tkania przez nasycenie i pokrycie ich środkami klejącymi;
