motywacja
Encyklopedia PWN
neoklasyczna szkoła w ekonomii, zw. szkołą z Cambridge,
nurt w ekonomii oparty na teorii optymalizacji działalności, metodologicznie silnie skłonny do abstrakcji, dedukcji oraz dużego wykorzystywania technik matematycznych;
psycholog;
ekon. określenie popytu na pieniądz wprowadzone przez J.M. Keynesa; ściślej — wyjaśnienie Keynesa, dlaczego podmioty gospodarcze trzymają gotówkę w warunkach, gdy stopa procentowa (rekompensata za rezygnację z płynności) jest dodatnia.
biol. sformułowana przez K. Lorenza zasada z zakresu fizjologii zachowania się zwierząt, wg której działanie instynktowe (instynkt) zostaje wyzwolone przez zewn. bodziec kluczowy tylko wtedy, gdy suma liczby pobudzeń zewn. i wewn. popędu przekracza wartość progową;
nauka o polityce, jedna z nauk humanistycznych, której przedmiotem badań jest całokształt stosunków politycznych, wszystkie dziedziny i formy działalności politycznej społeczeństwa, uwarunkowania procesów politycznych;
