motywacja
Encyklopedia PWN
fikcyjna osoba występująca w świecie przedstawionym dzieła lit.,
podstawowy gatunek epicki czasów nowożytnych, obejmujący utwory prozą o swobodnej i elastycznej kompozycji; najefektywniej spośród wszystkich gatunków literackich pełni funkcję poznawczą.
psychiatria
dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem, leczeniem i rehabilitacją osób z zaburzeniami psychicznymi, a także zapobieganiem tym zaburzeniom.
[gr. psychḗ ‘dusza’, iatreía ‘leczenie’],
psychoterapia
specjalistyczne metody oddziaływania psychol., które prowadzą do trwałej zmiany w funkcjonowaniu ludzi wykazujących zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania o charakterze psychogennym, np. nerwicowe i psychosomatyczne, osobowości, a także uzależnienia.
[gr. psychḗ ‘dusza’, therapeía ‘leczenie’],
odmiana dowcipu, w której komiczny efekt rodzi się z zaskakująco nieloggicznego, absurdalnego, pozbawionego motywacji skojarzenia pojęć lub obrazów (nonsens);
