psychiczne zaburzenia,
wszelkie odstępstwa od stanu zdrowia psychicznego, przedmiot zainteresowania i kompetencji psychiatrii;
psychiczne zaburzenia
Encyklopedia PWN
mogą polegać na zmianie natężenia, tempa lub kolorytu prawidłowych czynności lub na pojawieniu się czynności zniekształconych bądź nowych, nie spotykanych w zwykłych warunkach; często towarzyszą temu: kryzys uznawanego dotąd systemu wartości, zakłócenia w pełnieniu należnych ról społ. i niezdolność do realist. oceny rzeczywistości. Zaburzenia psychiczne wiążą się z cierpieniem, którego czasem chory nie odczuwa; przyczyną zaburzeń psychicznych mogą być pierwotne lub wtórne deficyty i dysfunkcje mózgu (zaburzenia psychiczne somatogenne), wadliwie ukształtowana osobowość bądź urazy psychiczne (zaburzenia psychiczne psychogenne); w wielu zaburzeniach psychicznych przyczyny nie są dostatecznie poznane, choć prawdopodobnie wiążą się z cechami dziedzicznymi i hipotetyczną dysfunkcją układu nerwowego (zaburzenia psychiczne endogenne). Zaburzenia psychiczne wymagają pomocy, opieki lub leczenia; mogą stanowić przedmiot orzecznictwa ubezpieczeniowego (niezdolność do pracy, inwalidztwo) lub sądowego (niezdolność do czynności prawnych, niepoczytalność).