pure nonsense
odmiana dowcipu, w której komiczny efekt rodzi się z zaskakująco nieloggicznego, absurdalnego, pozbawionego motywacji skojarzenia pojęć lub obrazów (nonsens);
[pjuər nọnsəns; ang.],
purnonsens,
pure nonsense
Encyklopedia PWN
niekiedy prowadzi do rozbicia schematów językowych i klisz stylistycznych; stosowany w intencjach satyryczno-polemicznych, w utworach groteskowych, w folklorze (tzw. adynata — opowieści niedorzeczne). Pure nonsense podnieśli do rangi kategorii estetycznej przedstawiciele surrealizmu; za jego mistrzów są uznawani: L. Carroll (Alicja w krainie czarów), A. Milne, E. Lear — autor limeryków; w Polsce pure nonsense uprawiali m.in. J. Tuwim i A. Słonimski (W oparach absurdu).
