monolitycznymi
Encyklopedia PWN
szkło otrzymywane metodą chem., przez wytrącanie z roztworów żeli, ich suszenie i spiekanie aż do uzyskania monolitycznego szkła (zol–żel);
dziedzina techniki zajmująca się detekcją i wizualizacją promieniowania podczerwonego (rzadziej mikrofal) emitowanego przez obiekty.
półprzewodnikowy przyrząd optoelektroniczny, złożony z pary elementów: fotoemitera (na wejściu) i fotodetektora (na wyjściu), umieszczonych we wspólnej obudowie, izolowanych elektrycznie i sprzężonych optycznie;
tranzystor
przyrząd półprzewodnikowy o co najmniej 3 elektrodach mający właściwość wzmacniania sygnałów elektr., tj. stanowiący element czynny układów elektronicznych;
[ang.],
zol-żel, sol-gel, metoda zol-żel,
proces wytwarzania szkła i materiałów ceramicznych, który polega na przejściu układu z ciekłego zolu w fazę stałego żelu;
