szkło żelowe

szkło żelowe,

szkło otrzymywane metodą chem., przez wytrącanie z roztworów żeli, ich suszenie i spiekanie aż do uzyskania monolitycznego szkła (zol–żel);

substancjami wyjściowymi mogą być alkoholany metali, rozpuszczalne sole, m.in. chlorki, siarczany np. sodu i (lub) wapnia, niektóre związki koordynacyjne oraz — zwykle — tetraetylosilan; substraty przeprowadzone do roztworu (wodnego lub niewodnego) poddaje się hydrolizie (kwasowej lub zasadowej) prowadzącej do wytrącenia żelu o składzie odpowiadającym żądanemu składowi szkła; żel ten suszy się w celu usunięcia z porów rozpuszczalnika; suchy żel (kserożel) spieka się aż do zaniku porów; w ten sam sposób można otrzymywać powłoki szkliste oraz szkła, których nie można otrzymać przez zeszklenie ze względu na krystalizację składników, a także szkła nieorg.-org.; stosując obróbkę chem. kserożeli lub wprowadzając do porów odpowiednie substancje przed spiekaniem, otrzymuje się szkła o specjalnym zabarwieniu, a także gradientowych lub nieliniowych właściwościach optycznych.