melikę

Encyklopedia PWN

melika
[gr. mélos ‘śpiew’],
w staroż. Grecji jedna z odmian liryki monodycznej, tj. recytowanej przez jednego wykonawcę, zw. również m. eolską; rozwijała się gł. na wyspie Lesbos;
melodia
[gr.],
jeden z gł. elementów dzieła muz. (obok rytmu, harmonii, dynamiki, agogiki, barwy dźwięku i formy); następstwo dźwięków różnej wysokości, zwykle porządkowanych wg określonych zasad tonalnych (tonalność), rytmiczno-metrycznych i formalnych.
dodekafonia
[gr. dṓdeka ‘dwanaście’, phōnḗ ‘dźwięk’],
muz. technika komponowania za pomocą 12 dźwięków.
Horacy, Quintus Horatius Flaccus, ur. 8 XII 65 r., Wenuzja (Apulia), zm. 27 XI 8 r. p.n.e.,
najwybitniejszy z liryków rzymskich.
Kayseri
[kạjseri] Wymowa,
I–XI w. Cezarea Kapadocka,
miasto w środkowej Turcji, na Wyżynie Anatolijskiej, u podnóża wygasłego wulkanu Erciyas, na wysokości 1040–1050 m;
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia