logicznej
Encyklopedia PWN
jedna z dziedzin filozofii współczesnej, której przedmiotem badań jest język, jego natura, struktura, geneza, funkcja i miejsce w kulturze;
wyrażenie danego języka formalnego nie zawierające żadnej stałej logicznej;
geometria
dyscyplina nauki zajmująca się badaniem figur, tj. fragmentów rozmaitych przestrzeni.
[gr. gḗ ‘ziemia’, metréō ‘mierzę’],
metaetyka
teoria i metoda zajmująca się logiczną analizą języka etyki i jej metodologią;
[gr.],
empirystyczny kierunek filozoficzny XX w., najbardziej wpływowy w okresie międzywojennym, propagujący hasło walki z filozofią tradycyjną, metafizyką, oraz głoszący postulat uprawiania „filozofii naukowej”, pojmowanej jako logiczna analiza języka.
brytyjski filozof, logik i teoretyk nauki, zaliczany do najwybitniejszych filozofów XX w..