metaetyka

metaetyka

[gr.],

teoria i metoda zajmująca się logiczną analizą języka etyki i jej metodologią;

bada logiczną strukturę wyrażeń normatywnych, ich spójność, status logiczny, sposoby i poprawność uzasadnień różnych ocen i norm; stara się ustalić znaczenie pojęć używanych w dyskursie etycznym; metaetyka powstała w XX w., główni przedstawiciele: G. Moore, R. Brandt, Ch. Stevenson, R. Hare, w Polsce — M. Ossowska.

Bibliografia

M. OSSOWSKA Podstawy nauk o moralności, Warszawa 1947;

Metaetyka, red. J. Lazari-Pawłowska, Warszawa 1975.