logicznej

Encyklopedia PWN

dziedzina elektroniki realizowana przez przyrządy o wymiarach rzędu nanometrów;
negacja
[łac. negatio ‘zaprzeczenie’, ‘odrzucenie’],
log. funktor jednoargumentowy, będący logicznym odpowiednikiem przeczenia w języku potocznym („nie”, „nieprawda, że”);
niesprzeczności zasada, łac. principium contradictionis,
prawo logiczne, które głosi, że 2 zdania sprzeczne nie mogą być zarazem prawdziwe (żaden przedmiot nie może mieć i nie mieć zarazem jakiejś cechy).
inform. jeden z wariantów wprowadzonej przez J. Łukasiewicza notacji polskiej, czyli beznawiasowego zapisu wyrażeń arytmetycznych i logicznych;
panlogizm
[gr. pán ‘wszystko’, logismós ‘rozumowanie’, ‘rozum’],
filoz. nazwa utworzona na określenie doktryny G.W.F. Hegla, głoszącej, że aktualna rzeczywistość jest etapem logicznego rozwoju myśli, a poszczególne zjawiska, zdarzenia są koniecznymi momentami rozwoju przyrody i dziejów ludzkich w procesie realizowania się absolutu,
panteizm
[gr. pán ‘wszystko’, theós ‘Bóg’],
doktryna filozoficzna, wg której Bóg jest tożsamy ze światem, rozumianym jako jedna całość bytowa (monizm).
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia