odwrotna notacja polska

odwrotna notacja polska (ONP),

inform. jeden z wariantów wprowadzonej przez J. Łukasiewicza notacji polskiej, czyli beznawiasowego zapisu wyrażeń arytmetycznych i logicznych;

w ONP, zw. też notacją postfiksową, zapis operacji n-argumentowej składa się z konkatenacji (operacja złożenia dwóch słów, polegająca na kolejnym wypisaniu obu ciągów znaków bez żadnych znaków oddzielających) zapisów kolejnych n argumentów, po których następuje operator (postfiks); np. wyrażenie zapisane w tradycyjnej postaci (infiksowej) z nawiasami i funkcjami jako: ((a + b) ∗ (3 + silnia(c))) + 1 w ONP ma postać: a b + 3 c silnia + ∗ 1 +; zapis w ONP odpowiada kolejności wyliczania wyrażenia: najpierw trzeba wyliczyć wartości wszystkich argumentów danej operacji, a następnie wartość operacji; ONP jest stosowana w kompilatorach przy generowaniu kodu wyliczającego wartość danego wyrażenia na komputerze; wartości podwyrażeń są zwykle zapamiętywane w rejestrach procesora lub na stosie.