lateński
Encyklopedia PWN
termin używany w archeologii na określenie drugiego okresu epoki żelaza w Europie, następującego po okresie halsztackim, a poprzedzającego okres wpływów rzymskich;
styl w sztuce stworzony przez Celtów;
archeol. kultura występująca na obszarach zachodniej i środkowej Europy, od Pirenejów po Wielką Niz. Węgierską i od północnych Karpat po północne Bałkany i Niz. Padańską, datowana na okres od pocz. V w. p.n.e. do schyłku I w. p.n.e.;
Celtowie, gr. Keltoí, Kéltai, łac. Celtae,
grupa ludów indoeuropejskich;
archeol. kultura epoki żelaza okresu lateńskiego (faza klas. ok. 500–400 p.n.e.), występująca w północno-wschodniej Anglii, w okolicach Yorku,
archeol. kultura występująca na terenach północno-zachodniej Hiszpanii, datowana na okres halsztacki wczesnej epoki żelaza i początki okresu lateńskiego;
