kształcić
Encyklopedia PWN
termin, którego treść ulegała wielowiekowej ewolucji: w starożytnej Grecji określano nim rozmowy myślicieli z uczniami na dowolne tematy, a także miejsce nauczania;
Uniwersytet Humboldtów w Berlinie, Humboldt Universität zu Berlin 
,
wyższa uczelnia, utworzona 1809 z inicjatywy i wg koncepcji W. von Humboldta;
,
Uniwersytet Kalifornijski, University of California ,
największy uniwersytet stanowy w USA, zał. 1868 w Oakland, 1872 przeniesiony do Berkeley, przekształcony w wielowydziałowy uniwersytet z wielostopniowym systemem nauczania;
,
dydaktyka
dział pedagogiki zajmujący się analizą celów, treści, metod, zasad i form organizacyjnych procesów kształcenia (nauczania i uczenia się) oraz ich psychol.-społ. uwarunkowań.
[gr. didaktikós ‘dający się nauczyć’ < didáskō ‘uczę’],
koncepcja dydaktyczna zakładająca, że gł. celem nauczania nie jest dostarczanie wiedzy, lecz kształcenie umysłu;
polska pedagog specjalizująca się w pedagogice specjalnej, działaczka społeczna.
