kowalencyjne
Encyklopedia PWN
genet. jednoniciowe zakończenia „wystające” z dwuniciowych liniowych cząsteczek DNA;
rodnik, dawniej wolny rodnik,
atom, cząsteczka lub jon zawierający co najmniej jeden niesparowany elektron;
biochem. proces fałdowania się łańcuchów peptydowych aż do osiągnięcia przestrzennego upakowania charakterystycznego dla natywnej struktury białka, czyli struktury właściwej dla biol. środowiska i funkcji białka;
kowalencyjne wiązanie chemiczne między atomami różnych pierwiastków, w którym chmura elektronów tworzących to wiązanie ma większą gęstość w pobliżu jednego z atomów (atomu pierwiastka chemicznego o większej elektroujemności).
połączenia wodoru z innymi pierwiastkami chem., o ogólnym wzorze YnHm (Y — atom dowolnego pierwiastka);
związki chemiczne pierwiastka węgla, z wyłączeniem tlenków i siarczków węgla, kwasu węglowego i jego nieorganicznych pochodnych (węglany i wodorowęglany metali i amonu oraz chlorki, niepodstawione amidy i imidy kwasu węglowego), węglików metali, cyjanowodoru, cyjanamidu i kwasu cyjanowego oraz ich soli nieorganicznych, karbonylków metali, zaliczanych do związków nieorganicznych.
