komplementarne
Encyklopedia PWN
genet. zespół technik badawczych wykorzystujących zdolność do hybrydyzacji (tworzenia par) komplementarnych sekwencji w jednoniciowych odcinkach DNA i RNA (komplementarność zasad azotowych);
inżynieria kryształów, inżynieria ciała stałego,
dział chemii supramolekularnej zajmujący się projektowaniem struktury org. ciał stałych;
kataliza
zjawisko polegające na tym, że obecność stosunkowo niewielkiej ilości obcej substancji, zwanej katalizatorem, przyspiesza reakcję chemiczną.
[gr. katálysis ‘rozłożenie’],
fiz. postulat głoszący, że niemożliwe jest przeprowadzenie pojedynczego doświadczenia, w którym ujawniłyby się obok siebie takie ogólne, dopełniające się (komplementarne) cechy materii, jak ciągłość i nieciągłość, własności korpuskularne i falowe (dualizm korpuskularno-falowy);
math(a)
nazwa zbiorcza tradycyjnych hinduskich instytucji monastycznych i edukacyjnych;
[sanskr. maṭha, hindi maṭh ‘chata (ucznia)’],
math(a)
nazwa zbiorcza tradycyjnych hinduskich instytucji monastycznych i edukacyjnych;
[sanskr. maṭha, hindi maṭh ‘chata (ucznia)’],
