katodą
Encyklopedia PWN
elektroda
chem. układ złożony z przewodnika elektronowego (metal, półprzewodnik) stykającego się z przewodnikiem jonowym (najczęściej ciekły elektrolit), w którym może przebiegać reakcja elektrodowa utleniania-redukcji.
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, hodós ‘droga’],
metoda analizy chem. polegająca na wagowym oznaczeniu (grawimetria; wagowa analiza) pierwiastka lub związku chem. wydzielonego, w wyniku elektrolizy, w postaci stałej na powierzchni elektrody pracującej, najczęściej elektrody platynowej;
elektrokataliza
przyspieszanie (kataliza) reakcji elektrodowej w wyniku silnego oddziaływania, często z utworzeniem wiązania chem., reagenta (substratu, produktu pośredniego lub końcowego) z powierzchnią elektrody;
[gr.],
elektroliza
podstawowy proces elektrochemiczny polegający na chemicznej przemianie składników elektrolitu (a często i materiału elektrod), przebiegającej na elektrodach pod wpływem przepływu prądu elektrycznego;
[gr. ḗlektron ‘bursztyn’, lýsis ‘rozłożenie’],
elektrosynteza
otrzymywanie — w procesie elektrolizy — związków chemicznych poprzez utlenianie substratów na anodzie lub ich redukcję na katodzie;
[gr.],
elektrotonus
fizjol. zmiany pobudliwości nerwu podczas przepływu przez niego prądu stałego, oceniane na podstawie skurczu mięśnia unerwianego przez ten nerw;
[gr.],