elektrotonus
fizjol. zmiany pobudliwości nerwu podczas przepływu przez niego prądu stałego, oceniane na podstawie skurczu mięśnia unerwianego przez ten nerw;
[gr.],
elektrotonus
Encyklopedia PWN
istotą elektrotonusu jest przemieszczanie się jonów (gł. sodu i potasu) i zmiany polaryzacji błon komórkowych; w czasie przepływu prądu pobudliwość wzrasta w miejscu pod katodą (katelektrotonus dodatni) i maleje pod anodą (anelektrotonus ujemny); bezpośrednio po wyłączeniu prądu zachodzą zmiany odwrotne; zjawisko elektrotonusu znalazło zastosowanie w badaniach pubudliwości nerwów i mięśni u ludzi; elektrotonus został odkryty 1859 przez E. Pflügera; zmiany fizykochemiczne związane z elektrotonusem (tzw. elektrotonus fizyczny) opisał 1848 E. Du Bois-Reymond.
