karnym
Encyklopedia PWN
wojskowa służba zastępcza 1949–59,
służba wojsk. dla poborowych pochodzących z grup społ. uznawanych przez władze komunist. za wrogie politycznie;
Wolne Miasto Kraków, Wolne, Niepodległe i Ściśle Neutralne Miasto Kraków i Jego Okręg, pot. Rzeczpospolita Krakowska,
niesuwerenne państwo utworzone V 1815 na kongresie wiedeńskim;
m. wojewódzkie (woj. dolnośląskie), pow. grodzki, na równinach Wrocławskiej i Oleśnickiej, nad Odrą i jej dopływami: Oławą, Ślęzą, Bystrzycą i Widawą; siedziba pow. wrocławskiego.
ojciec Jerzego i Andrzeja (1927–57), prawnik; specjalista w dziedzinie prawa karnego, kryminologii oraz teorii prawa;
naruszenia nakazów i zakazów finansowych, → prawo karne skarbowe.
wyższa konieczność, stan wyższej konieczności,
prawo sytuacja, w której sprawca popełnia czyn zabroniony, ale czyn ten nie ma cechy bezprawności, gdyż sprawca działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego dobru (społ. lub jednostki), jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone nie przedstawia wartości większej niż dobro ratowane.
