wyższa konieczność
 
Encyklopedia PWN
wyższa konieczność, stan wyższej konieczności,
prawo sytuacja, w której sprawca popełnia czyn zabroniony, ale czyn ten nie ma cechy bezprawności, gdyż sprawca działa w celu uchylenia bezpośredniego niebezpieczeństwa grożącego dobru (społ. lub jednostki), jeżeli niebezpieczeństwa nie można inaczej uniknąć, a dobro poświęcone nie przedstawia wartości większej niż dobro ratowane.
W pol. prawie działanie w stanie wyższej konieczności wyłącza odpowiedzialność karną. W razie przekroczenia granic wyższej konieczności (np. przy niewspółmierności dóbr albo braku konieczności natychmiastowego działania) sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzania. Nie działa w stanie wyższej konieczności, ten kto poświęca dobro, które ma szczególny obowiązek chronić (np. ratownik, strażak). Działanie w stanie wyższej konieczności jest też okolicznością wyłączającą odpowiedzialność cywilna w sytuacji, gdy istnieje bezpośrednie zagrożenie dla dóbr osobistych lub majątkowych, a źródłem zagrożenia nie jest zachowanie się człowieka; za szkodę wyrządzoną w celu przeciwdziałania zagrożeniu sprawca nie ponosi odpowiedzialności odszkodowawczej.
zgłoś uwagę
Przeglądaj encyklopedię
Przeglądaj tabele i zestawienia
Przeglądaj ilustracje i multimedia