językowe
Encyklopedia PWN
wybitny oświeceniowy racjonalista i humanista angielski.
symbolizm
lit., szt. plast. prąd artystyczny kształtujący się głównie w literaturze, malarstwie i muzyce, skodyfikowany w latach 80. XIX w. we Francji, który w następnych latach inspirował literatury i sztukę modernizmu w innych krajach Europy oraz Ameryki Północnej i Ameryki Południowej. Na przełomie stuleci stawał się tam najważniejszym składnikiem nowatorskich poszukiwań estetyczno-warsztatowych, a potem stanowił ważny układ odniesień dla różnych kierunków awangardy (np. surrealizmu).
[gr. sýmbolon ‘znak umowny’],
Szkocja, Scotland,
część Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej;
kierunek w kulturze rumuńskiej na przeł. XVIII i XIX w., zgodny z założeniami oświecenia;
językoznawca, pedagog;
Szona, Maszona,
grupa ludów afryk. zamieszkujących Zimbabwe, środkowym Mozambik i Zambię;
