językowe
Encyklopedia PWN
zbiór form (klasa) pełniących tę samą funkcję w systemie językowym;
obraz rzeczywistości utrwalony w języku i niejako narzucany lub sugerowany użytkownikom, podlegający weryfikacji na drodze obserwacji kontrolnych i kryt. refleksji; nie jest odbiciem obrazu świata, lecz jego interpretacją, a po części kreacją (byty fikcyjne);
zdolność do odpowiedniego (stosownego) zachowania się językowego, komunikacyjnego czy ogólnie kulturowego.
zbiór wszystkich aprobowanych przez użytkowników jednostek językowych oraz reguł ich połączeń; n.j. opiera się na zwyczaju i poczuciu językowym; termin używany także w znaczeniu: poprawność językowa.
nieświadome odstępstwo od normy językowej.
zespół języków różnego pochodzenia, które bądź wskutek oddziaływania wspólnego substratu językowego lub ekspansji jednego języka, bądź też wskutek długotrwałych wzajemnych kontaktów wytworzyły wspólne cechy w systemach gramatycznych i fonologicznych;
