ideał
Encyklopedia PWN
poeta włoski;
Antoni Pustelnik, święty, ur. ok. 251, Koma (ob. Kiman ar-Ruus), zm. 17 I 356, Kolzum (ob. Tall al-Kulzum), Górna Tebaida,
„ojciec” monastycyzmu i anachoretyzmu (anachoreci);
Apollo, Apóllōn,
mit. gr. syn Zeusa i Leto, bliźniaczy brat Artemidy; według wielu badaczy najbardziej helleński spośród bogów greckich, opiekun młodzieży w okresie wychowywania przez muzykę i taniec, źródło ładu we wspólnocie, pan oczyszczeń i lecznictwa oraz sztuki wieszczej.
dzieło sztuki (plastyczne, muzyczne) lub utwór literacki, uznane za wyjątkowe; utwór budzący powszechne uznanie i podziw, będący symbolem takich wartości, jak: egzystencjalna prawda znajdująca wyraz w dziele, mistrzostwo artystyczne, wreszcie — ideały patriotyczne czy ogólnoludzkie, z którymi identyfikuje się pewna wspólnota kulturalna.
nurt poet. odwołujący się do ukształtowanego w literaturze staroż. toposu Arkadii, wyidealizowanej krainy spokoju, szczęścia, wiecznej wiosny;
