hipoteka
Encyklopedia PWN
rodzaj banków komercyjnych;
kaucja
prawo zabezpieczenie należytego wykonania zobowiązania polegające na: złożeniu sumy pieniężnej do rąk wierzyciela lub osoby trzeciej, ustanowieniu dla wierzyciela zastawu na rzeczach (papierach wartościowych) lub hipoteki zabezpieczającej (kaucyjnej), złożeniu poręczenia przez osobę trzecią;
[łac. cautio ‘ostrożność’],
kredyt
ekon. pożyczka, transakcja polegająca na tym, że: jedna ze stron (wierzyciel lub kredytodawca) stawia do dyspozycji drugiej strony środki pieniężne, dobra realne bądź inne świadczenia albo zobowiązuje się pokrywać do określonej wysokości jej zadłużenie bądź wykonywać dyspozycje płatnicze; druga strona (dłużnik lub kredytobiorca) zwraca w ustalonych terminach równowartość wykorzystanych środków, a ponadto płaci kredytodawcy wynagrodzenie za korzystanie z tych środków w postaci oprocentowania (procent) liczonego proporcjonalnie do sumy i okresu wykorzystania kredytu; dla dłużnika otrzymanie kredytu oznacza powstanie zobowiązania (długu).
[łac. creditum ‘pożyczka’, ‘dług’],
urzędowe, jawne rejestry mające na celu ustalenie ogółu praw rzeczowych (głównie praw własności) na nieruchomościach;
rodzaj listu kredytowego, papier wartościowy o stałym oprocentowaniu, emitowany przez instytucje kredytowe i lokowany przez nie na rynkach pieniężnych w celu zdobycia środków na działalność kredytową;
obligacje, dla których gwarancją spłaty jest hipoteka emitenta.
