harmoniczną
Encyklopedia PWN
konsonans
muz. współbrzmienie 2 lub więcej dźwięków (k. harmoniczny: dwudźwięk lub akord konsonansowy) bądź następstwo 2 dźwięków (k. melodyczny) odbieranych i uznawanych w danej epoce za zgodne, harmonijne — w przeciwieństwie do dysonansu;
[łac. consonans ‘zgodnie brzmiący’],
kontrapunkt
muz. technika kompozytorska polegająca na snuciu 2 lub więcej niezależnych od siebie, ale w trakcie wykonania współbrzmiących ze sobą linii melodycznych, tworzonych wg określonych zasad tonalnych, harmonicznych i rytmicznych (polifonia);
[łac.],
fiz. przejście od praw fizyki klas. do odpowiednich praw teorii kwantowej; polega na przyporządkowaniu wielkościom fiz., charakteryzującym stan układu (np. pęd, energia czy moment pędu), odpowiadających im operatorów, spełniających określone warunki (operatory w mechanice kwantowej);
mat. eliptyczne równanie różniczkowe cząstkowe rzędu drugiego △u = 0, gdzie △ jest laplasjanem, a u funkcją niewiadomą;
laser
urządzenie wzmacniające lub generujące spójne promieniowanie elektromagnetyczne (fotony) w zakresie widmowym między daleką podczerwienią a nadfioletem;
[ang. Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation ‘wzmacnianie światła przez wymuszoną emisję promieniowania’],