harmoniczny
Encyklopedia PWN
kadencja doskonała, autentyczna kadencja,
muz. formuła harmoniczna oparta na następstwie akordów dominantowego i tonicznego.
klaster
muz. współbrzmienie złożone z dźwięków sąsiadujących ze sobą w skali muz., zwykle odległych od siebie o małą lub wielką sekundę, nawet o mikrointerwał;
[ang. cluster ‘grono’, ‘kiść’, ‘zlepek’],
konsonans
muz. współbrzmienie 2 lub więcej dźwięków (k. harmoniczny: dwudźwięk lub akord konsonansowy) bądź następstwo 2 dźwięków (k. melodyczny) odbieranych i uznawanych w danej epoce za zgodne, harmonijne — w przeciwieństwie do dysonansu;
[łac. consonans ‘zgodnie brzmiący’],
kontrapunkt
muz. technika kompozytorska polegająca na snuciu 2 lub więcej niezależnych od siebie, ale w trakcie wykonania współbrzmiących ze sobą linii melodycznych, tworzonych wg określonych zasad tonalnych, harmonicznych i rytmicznych (polifonia);
[łac.],
matematyk ukraiński;
