harmonia

Encyklopedia PWN

[gr. dynamikós ‘mający siłę’, ‘silny’],

muz.:

wydzielone za pomocą analizy elementy utworu muzycznego, takie jak rytm, dynamika, melodia, harmonia (w utworach monofonicznych nieistniejąca), agogika, kolorystyka itp., składające się na formę utworu.

Eryfila, Eriphýlē,

mit. gr. córka króla Argos, Talaosa, siostra Adrasta;

eurytmia

[gr. eurythmía ‘ład’, ‘takt’, ‘harmonia’],

harmonijne ukształtowanie rytmu w poezji lub prozie, będące wynikiem powtarzalności identycznie lub podobnie ukształtowanych części wypowiedzi literackiej;

Fayol

[fajọl]

Henri, ur. 29 VII 1841, Stambuł, zm. 19 XI 1925, Paryż,

francuski inżynier górnik, jeden z twórców nauki organizacji i zarządzania;

filharmonia

[gr. philéō ‘lubię’, harmonía ‘zgodność dźwięków’],

stowarzyszenie lub instytucja organizująca stałe koncerty symfoniczne w gmachu zwana także filharmonią;

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>