harmonia

Encyklopedia PWN

jednostka mieszkaniowa,

urb. zespół budynków i zamieszkująca je społeczność, wyodrębnione przestrzennie w ramach większej jednostki osadniczej.

Jōchō

[dźo:ćo:],

data ur. nieznana, zm. 1057,

rzeźbiarz japoński;

kiai

[jap. ki ‘energia’, ai ‘harmonia’],

nazwa bojowego krzyku stosowanego przez Japończyków w sztukach walki;

klawiatura

[niem. < łac. clavis ‘klucz’],

muz. urządzenie w niektórych instrumentach muz., zw. klawiszowymi, będące zespołem odpowiednio ułożonych dźwigni, czyli klawiszy (zwykle białych — dłuższych, i czarnych — krótszych), służących do wydobywania dźwięków przez naciskanie palcami rąk lub stopami (k. nożna, pedał);

klezmer

[hebr.],

pot. muzyk grający w żydowskiej kapeli (typowe instrumenty: skrzypce, kontrabas, harmonia, klarnet, flet lub trąbka, bębenek) lub towarzyszący żydowskim pieśniarzom;

kompozycja

[łac. compositio ‘złożenie’, ‘układ’],

muz.:

Encyklopedie i leksykony PWN – zobacz ofertę >>