harmonia

Encyklopedia PWN

[jap. ai ‘harmonia’, ki ‘energia wszechświata’, dō ‘droga’] Wymowa

sztuka harmonii,

japońska sztuka walki wręcz, wywodząca się ze starojapońskich wojennych sztuk walki;

[hı̣ndəmıt]

Paul

, ur. 16 XI 1895, Hanau, zm. 28 XII 1963, Frankfurt n. Menem,

niem. kompozytor, altowiolista i dyrygent.

[matịs]

Henri

, ur. 31 XII 1869, Le Cateau-Cambrésis, zm. 3 XI 1954, Cimiez (dzielnica Nicei),

francuski malarz, grafik i rzeźbiarz.

[łac.],

wg Boecjusza harmonia, którą rozbrzmiewa wszechświat; odpowiadała pitagorejskiej idei harmonii sfer.

Materiały dodatkowe