gramatyczny
Encyklopedia PWN
log. wyrażenie strukturalnie wieloznaczne, czyli takie w którym źródłem wieloznaczności jest konstrukcja gramatyczna zdania (szyk wyrazów, znaki interpunkcyjne);
języki, których cechą charakterystyczną jest słabo rozwinięty system afiksów, morfemów gramatycznych, a funkcje syntaktyczne w zdaniu wyrażane są gł. przez szyk;
typ morfologiczny języków, które wyrażają stosunki gramatyczne za pomocą luźnych morfemów w postaci przyimków, przysłówków oraz form czasownika posiłkowego;
analogia
językozn. wpływ upodabniający form lub wyrazów, częstszych lub wyrazistszych, na inne;
[gr., ‘podobieństwo’],
apabhramśa
zbiorcze miano grupy dialektów potocznych, używanych w ostatnich wiekach I tysiąclecia n.e. na północy subkontynentu ind i prezentujących ostatni etap w rozwoju języków średnioindoaryjskich (VI–przeł. IX i X w.);
[‘odpadły’, ‘zepsuty’],
apofonia
alternacja samogłosek;
[gr. apó ‘od’, phōnḗ ‘głos’],
