apofonia
alternacja samogłosek;
[gr. apó ‘od’, phōnḗ ‘głos’],
apofonia
Encyklopedia PWN
termin używany gł. w odniesieniu do języka praindoeur., gdzie apofonia występowała w związku z określonymi wymianami gramatycznymi w obrębie morfemu; skutki apofonii pozostawiły ślady w dzisiejszych językach indoeur., np. wymiana /e/: /o/ w pol. wieźć : wiozę, niem. /i / : /a/ : /u / w finden, fand, gefunden].
