gospodarka
Encyklopedia PWN
gałąź prawa publicznego, obejmująca ogół norm prawnych regulujących funkcjonowanie finansów publicznych (zwłaszcza państwa), głównie publiczną działalność finansową (pieniężną).
w Polsce stosuje się 2 definicje p.r.: pierwsza określa je jako całokształt norm prawnych regulujących stosunki społ. związane z kształtowaniem ustroju rolnego, w tym także produkcji rolnej i rynku rolnego (P. Czechowski, M. Korzycka-Iwanow, S. Prutis, A. Stelmachowski); druga, nieco zmodyfikowana, określa p.r. jako zespół instytucji i rozwiązań prawnych o charakterze szczególnym, podyktowanym specyfiką rolnictwa jako odrębnego działu gospodarki, które tworzą ramy prawne (strukturalne i techn.) dla działalności produkcyjnej w rolnictwie, jak też dla przetwarzania i obrotu produktami rolnymi (A. Lichorowicz).
ekon.:
ekon. umiejętność doboru i zaangażowania w działalności gospodarczej, prowadzonej w warunkach niepewności, czynników wytwórczych w sposób zapewniający zysk jednemu przedsiębiorcy lub grupie przedsiębiorczych osób.
ekon. dział nierolniczej produkcji materialnej, w którym wydobywanie zasobów przyrody oraz ich przetwarzanie w dobra zaspokajające potrzeby ludzi jest prowadzone w dużych rozmiarach, przy zastosowaniu podziału pracy i przy użyciu maszyn (do przemysłu nie zalicza się rzemiosła i budownictwa).
przepływy międzygałęziowe, analiza nakładów i wyników,
ekon., statyst. metoda ilościowego opisu i analizy procesu tworzenia i podziału produktu narodowego;
