genetyka populacyjna
Encyklopedia PWN
genetyka
nauka zajmująca się badaniem dziedziczności i zmienności organizmów;
[gr. genétēs < génesis ‘narodzenie’, ‘pochodzenie’],
mąż Alicji, botanik, genetyk;
czasopismo nauk. (kwartalnik) Pol. Tow. Bot., wyd. od 1923 we Wrocławiu;
biometria
ekol. dziedzina nauk biol. zajmująca się zastosowaniem metod statystyki mat. w naukach przyr. (m.in. w antropologii, antropometria), przede wszystkim do analizy danych liczbowych oraz do testowania modeli mat. i hipotez teoret. dotyczących zmienności organizmów;
[gr. bíos ‘życie’, metréō ‘mierzę’],
podstawowe prawo genetyki populacyjnej głoszące, że w dużej, izolowanej populacji, w której osobniki krzyżują się przypadkowo, częstość występowania poszczególnych alleli pozostaje stała, pod warunkiem, że nie występują: selekcja, migracje i mutacje;
populacja
biol., ekol. grupa osobników jednego gatunku na określonym terenie, krzyżujących się między sobą (a zatem mających wspólną pulę genową), lecz z reguły izolowanych od innych populacji tego samego gatunku;
[łac. populatio ‘ludność’],
