garncarskim
Encyklopedia PWN
archeol. prowincja kulturowa wydzielona dla początków epoki żelaza w południowej i południowo-wschodniej części Płw. Iberyjskiego;
miasto w województwie mazowieckim, w powiecie radomskim, na Przedgórzu Iłżeckim, nad Iłżanką.
techn. nazwa różnych elementów w kształcie brył obrotowych lub zbliżonym, o rozmaitej budowie i różnym, zależnie od przeznaczenia, ukształtowaniu obrzeży;
archeol. kultura wczesnej epoki żelaza (VII–III w. p.n.e.), zajmująca tereny Ukrainy Zakarpackiej;
archeol. prowincja kulturowa polno-leśnych obszarów u podnóży środkowoeur. masywów górskich i wyżyn, między środkową i górną Łabą a środkowym Dnieprem, istniejąca V–VII w.;
Aszantowie, Aszanti, Asante,
lud afryk. z grupy Akan, zamieszkujący gł. środkową i południową Ghanę oraz Togo i Wybrzeże Kości Słoniowej;
