gardłem
Encyklopedia PWN
med. tkanka wywodząca się z prawidłowych tkanek ustroju, lecz wskutek utrwalonych cech patologicznych rozrastająca się w sposób niekontrolowany, nie poddający się czynnikom regulującym wzrost, dojrzewanie i czynności komórek, rosnący mimo wyeliminowania przyczyny, jeżeli jest ona znana (nowotworzenie);
zespół narządów służących do wymiany gazów (tlenu i dwultenku węgla) między organizmem a środowiskiem;
zaraźliwa choroba ptaków (drobiu, gołębi, ptaków ozdobnych i śpiewających), wywoływana przez wirus z rodziny Poxviridae (rodzaj Avipoxvirus);
otalgia
ogólny termin stosowany na określenie bólu ucha, niezależnie od jego przyczyny;
[gr. oús, ōtós ‘ucho’, álgos ‘ból’],
otorynolaryngologia
dział medycyny klinicznej zajmujący się diagnostyką i leczeniem chorób uszu (otologia), nosa (rynologia), gardła i krtani (laryngologia), także diagnostyką i leczeniem zaburzeń słuchu (audiologia), zaburzeń głosu i mowy (foniatria), zaburzeń równowagi (otoneurologia);
[gr. oús, ōtós ‘ucho’, rhís, rhinós ‘nos’, lárygx ‘krtań’, lógos ‘słowo’, ‘nauka’],
paciorkowce, streptokoki,
bakterie Gram-dodatnie o kształcie kulistym, występujące w parach (dwoinki) lub tworzące łańcuszki;
